Artykuł dotyczy materialnych i formalnych aspektów postępowania w sprawie o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.
Okoliczności i podstawy wydania interpretacji indywidualnej.
Kiedy wójt, burmistrz, prezydent jest organem właściwym do wydania interpretacji podatkowej?
Treść wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Załączniki do wniosku.
Opłata od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
Wady wniosku obligujące organ do wezwania wnioskodawcy do uzupełnienia braków.
Termin na wydanie interpretacji indywidualnej.
Skarga do sądu adminstracyjnego na interpretację indywidualną.
Okoliczności i podstawy wydania interpretacji indywidualnej.
Podmiot składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej musi wykazać interes prawnopodatkowy, nie wystarczy powołać się na interes faktyczny. Zapytanie może dotyczyć tylko własnej a nie cudzej sytuacji prawnej. Zapytanie musi dotyczyć interpretacji przepisów prawa podatkowego, czyli przede wszystkim ustaw podatkowych. Nie można natomiast pytać o stosowanie ustawy o rachunkowości lub rozporządzeń wykonawczych do ustawy o rachunkowości (art. 3 pkt. 1 i 2 OP). Przedmiotem interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ratyfikowana przez Rzeczypospolitą Polską umowa międzynarodowa o unikaniu podwójnego opodatkowania czy inna umowa międzynarodowa dotycząca problematyki podatkowej. Opis stanu faktycznego we wniosku powinien być wyczerpujący i zgodny z prawdą. Interpretacja indywidualna nie stanowi abstrakcyjnego wyjaśnienia przepisów prawnych, lecz jest dokonaniem oceny prawnej stanowiska wnioskującego na tle zindywidualizowanego stanu faktycznego, który został przedstawiony przez podatnika we wniosku o udzielenie interpretacji. Wobec powyższego w postępowaniu w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji nie może toczyć się spór o stan faktyczny. Nie może też być prowadzone postępowanie dowodowe zmierzające do zbierania materiałów dowodowych w sposób odpowiadający dyspozycji art. 187 w zw. z art. 122 OP. Brak jest także podstaw do poddawania jakichkolwiek dowodów składanych przez wnioskodawcę swobodnej ocenie, zgodnie z art. 191 OP. Innymi słowy, postępowanie to nie może zmierzać do kwestionowania przez organ podatkowy stanu faktycznego podawanego przez wnioskodawcę, lecz organ ten ma obowiązek przyjąć do sformułowania oceny prawnej taki stan faktyczny, jaki podaje podatnik – I SA/Łd 130/09 – Wyrok WSA w Łodzi z 2009-05-12.
Kiedy wójt, burmistrz, prezydent jest organem właściwym do wydania interpretacji podatkowej?
Co do zasady wykładni przepisów prawa podatkowego dokonuje Minister Finansów. Wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa wydaje interpretacje stosowanie do swojej właściwości (art. 14j. § 1 OP). Właściwość miejscowa ww. organów podatkowych jest ustalana według miejsca zamieszkania albo adresu siedziby podatnika, płatnika, inkasenta, bądź innej strony postępowania podatkowego, o której mowa w art. 133 § 2 OP (art. 17 OP).
Wskazane organy będę właściwe w sprawie interpretacji podatkowych dotyczących następujących podatków:
- podatku od nieruchomości,
- podatku od środków transportowych,
- opłaty od posiadania psów,
- opłaty targowej,
- opłaty miejscowej,
- opłaty administracyjnej,
- podatku rolnego,
- podatku leśnego.
Treść wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Załączniki do wniosku.
Wniosek o wydanie interpretacji dotyczy indywidualnej sprawy, a zatem skonkretyzowanego stanu faktycznego.
Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej może wystąpić wyłącznie osoba zainteresowana w sprawie. Zainteresowanym (stroną postępowania w przedmiocie wydania indywidualnej interpretacji), w rozumieniu art. 14b § 1 OP jest ten, kto zwraca się o wydanie interpretacji w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest zatem tylko taki podmiot, który poprzez wydanie interpretacji indywidualnej uzyska potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska w pełnym zakresie lub też uzyska negatywną ocenę swojego stanowiska, co do prawnopodatkowego stanu faktycznego sprawy. Wskazanie we wniosku owej, indywidualnej sprawy, stanowi niezbędny warunek do uznania konkretnego wnioskodawcy za „podmiot zainteresowany” w znaczeniu przyjętym w ww. przepisie – wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 maja 2009 r. I SA/Łd 84/09.
We wniosku należy:
− wyczerpująco przedstawić zaistniały lub przyszły stan faktyczny;
− przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
|
Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego lub przyszłego stanu faktycznego. |
Nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej (art. 14b § 5 OP).
Opłata od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.
Opłata od wniosku wynosi 40 zł, przy czym jest to opłata za jedno pytanie. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (art. 14f § 2 OP). Opłatę uiszcza się w terminie siedmiu dni od dnia złożenia wniosku.
Wady wniosku obligujące organ do wezwania wnioskodawcy do uzupełnienia braków.
Jeśli wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej nie spełnia wymogów określonych przepisami prawa, organ podatkowy wzywa wnioskodawcę do uzupełniania braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że niewypełnienie tego warunku spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia (art. 169 § 1 w zw. z art. 14h OP). Brak terminowej odpowiedzi powoduje, że organ pozostawia wniosek bez rozpatrzenia, wydając postanowienie (art. 14 g § 1 i § 3 OP). W razie zaniechania przez zainteresowanego we wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego obowiązku wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (art. 14b § 3 OP) organ ma obowiązek wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia lub poprawienia wniosku i dopiero po bezskutecznym upływie siedmiodniowego terminu wydaje postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia (art. 169 § 1 w zw. z art. 14h OP). W razie zaniechania przez podmiot składający wniosek o interpretację przepisów prawa podatkowego obowiązku uiszczenia opłaty w terminie siedmiu dni od dnia złożenia wniosku (art. 14f § 1 OP) organ powinien wezwać wnioskodawcę do uiszczenia opłaty w terminie siedmiu dni (art. 169 § 1 w zw. z art. 14h OP). Na postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia przysługuje zażalenie w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 14 g § 3 OP).
Termin na wydanie interpretacji indywidualnej.
| Interpretację indywidualną wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku (art. 14d OP). Uchybienie tego terminu skutkuje domniemaniem uznania stanowiska podatnika za prawidłowe. |
Przepisy, które obligują organ podatkowy do wydania postanowienia interpretacyjnego w określonym terminie, dotyczą „wydania” rozumianego jako sporządzenie i podpisanie. Organ podatkowy nie uchybia terminowi do wydania postanowienia interpretacyjnego, jeżeli sporządzenie i podpisanie postanowienia następuje przed upływem terminu, a jedynie doręczenie postanowienia podatnikowi następuje po upływie terminu – II FSK 700/07 – Wyrok NSA z 2007-09-14.
Skarga do sądu adminstracyjnego na interpretację indywidualną.
Wnioskodawca, który otrzymał niezadowalające go rozstrzygnięcie wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego, może kwestionować interpretację indywidualną, składając skargę do sądu administracyjnego po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa przez organ, który wydał interpretację (art. 14c § 3 OP, art. 3 § 2 pkt.4a, art. 53 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).
