Skarga do sądu administracyjnego na miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jest aktem prawa miejscowego, a więc aktem prawa powszechnie obowiązująceg skierowanym do bliżej nieokreślonej liczby adresatów.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwala rada gminy po stwierdzeniu zgodności planu ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (art. 20 ust. 1 u.p.z.p.).

Ustawa o samorządzie gminnym (usg) Art. 101. 1. Każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia – zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego (art. 101 u.s.g. oraz art. 94 u.s.g.).

PRZESŁANKI WNIESIENIA SKARGI DO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO NA MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO:

1. bezskuteczność wezwania organu gminy do usunięcia naruszenia w trybie art. 101.1. usg;
2. wykazanie naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia.

Jak nalezy rozumieć interes prawny, którego naruszenie uprawnia do wniesienia skargi do sądu administracyjnego na miejscowy plan?

TRYB WNIESIENIA SKARGI DO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO NA MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO.

Najpierw należy wezwać radę gminy do usunięcia naruszenia. Skarga przysługuje dopiero gdy wezwanie okaże się bezskuteczne.

Warunkiem wniesienia skargi powszechnej do sądu administracyjnego na uchwałę lub zarządzenie organu gminy jest bezskuteczność uprzedniego wezwania tego organu do usunięcia naruszenia.

Wezwanie do usunięcia naruszenia będzie bezskuteczne wtedy, gdy:

− organ gminy wyraźnie odmówi usunięcia naruszenia;

− organ gminynie zajmie żadnego stanowiska  w ustawowym terminie.

Maksymalny termin na zajęcie stanowiska przez radę gminy wynosi dwa miesiace (art. 35 ust. 3 KPA).

SKARŻĄCY MUSI WYKAZAĆ NARUSZENIE INTERESU PRAWNEGO LUB UPRAWNIENIA.

Skarga ta ma charakter skargi indywidualnej, ponieważ skarżący może taką skargę wnieść tylko w przypadku gdy kwestionowana uchwała narusza jego interes prawny lub uprawnienie.

Stroną w postępowaniu toczącym się na podstawie art. 101 ustawy o samorządzie gminnym może być jedynie podmiot, którego interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone.

Regulacja zawarta w art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym stanowi możliwość zaskarżania aktów administracyjnych jedynie dla tych, którzy wykażą się naruszeniem konkretnego, indywidualnego interesu prawnego wynikającego z konkretnej normy prawa materialnego

Jak nalezy rozumieć interes prawny?

Przez pojęcie interesu prawnego należy rozumieć interes zgodny z prawem i interes chroniony przez prawo. Istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego – taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje (postanowienie NSA z dnia 26 sierpnia 2009 r., II OZ 703/09.).

Dla uznania legitymacji skargowej podmiotu nie jest wystarczające wykazanie, że uchwała podjęta przez organ gminy narusza jego pojmowany w sposób subiektywny interes faktyczny. Podmiot wykazać powinien bowiem, że interes ten znajduje ochronę w obiektywnie pojmowanym porządku prawnym.

Interes prawny, o którym stanowi art. 101 ust. 1 u.s.g. to interes chroniony prawem. Dla jego wykazania wskazać należy zatem normę prawa materialnego lub procesowego, z których wynikają określone indywidualne prawa lub obowiązki tego podmiotu (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r. II OSK 902/11).

Zaskarżeniu w trybie art. 101 ust. 1 u.s.g. podlega zatem uchwała organu gminy nie tylko niezgodna z prawem, ale i jednocześnie godząca w sferę prawną podmiotu, który wnosi skargę – wywołująca dla niego negatywne konsekwencje prawne np. zniesienia, ograniczenia, czy też uniemożliwienia realizacji jego uprawnienia lub interesu prawnego. Składając skargę, musi on zatem wykazać naruszenie własnego interesu prawnego, polegające na istnieniu bezpośredniego związku pomiędzy zaskarżoną uchwałą, a własną, indywidualną i prawnie chronioną sytuacją (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r. II OSK 902/11).

Legitymację do wniesienia skargi na uchwałę rady gminy w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego mają co do zasady podmioty, którym przysługuje nieograniczone prawo rzeczowe do nieruchomości objętych planem, a więc ich właściciele i użytkownicy wieczyści(Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r. II OSK 902/11).

Interesu prawnego we wniesieniu skargi na uchwałę w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie mają podmioty, którym przysługuje wyłącznie prawo o charakterze obligacyjnym do nieruchomości objętej planem (Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lipca 2011 r. II OSK 902/11).

TERMIN NA WNIESIENIE SKARGI DO SĄDU ADMINISTRACYJNEGO NA MIEJSCOWY PLAN ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO.

Skarżący powinien wnieść skargę do sądu adminsitracyjnego:

• w razie odmowy oprganu – w terminie 30 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się o odmowie usuniecia naruszenia
• w razie braku reakcji organu – w terminie 30 dni od dnia, w którym upłynął maksymalny dwumiesięczny termin na zajęcie stanowiska przez organ.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu gminy.

Aplikantka radcowska Sylwia Gładysz

Opracowanie przygotowano na podstawie Komentarz do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, Tomasz Bąkowski, LEX.