Art. 415 KPK. § 1. W razie skazania oskarżonego sąd uwzględnia albo oddala powództwo cywilne w całości albo w części.
§ 2. W razie innego rozstrzygnięcia sąd pozostawia powództwo cywilne bez rozpoznania.
§ 7. W razie orzeczenia przez sąd obowiązku naprawienia szkody, zadośćuczynienia za doznaną krzywdę lub nawiązki na rzecz pokrzywdzonego, nie stosuje się § 1 i 4.
- Sąd w sprawie powództwa cywilnego orzeka WYROKIEM.
- Sąd zasądza roszczenie wraz z odsetkami ustawowymi (art. 359, 360 KC)
- Sąd jest związany granicami powództwa cywilnego, co oznacza, że może orzec mniej niż żądał powód, ale nie więcej.
ODDALENIE POWÓDZTWA – tylko w razie skazania, gdy:
– przestępstwo nie spowodowało szkody w znaczeniu cywilnym;
– szkoda pokrzywdzonego wynikała ze świadczenia za dokonanie czynu zabronionego przez ustawę lub w celu niegodziwym (art. 412 KC);
– nastąpiło wygaśnięcie roszczenia.
Jeżeli sąd karny uwzględnił powództwo cywilne, ale zasądzone odszkodowanie lub zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, nie pokrywają całej szkody lub nie stanowią pełnego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, wówczas pokrzywdzony może dochodzić dodatkowych roszczeń w postępowaniu cywilnym (art. 415 § 6 KPK).
UGODA W PROCESIE ADHEZYJNYM:
– dopuszczalna, jak również uznanie powództwa;
– zawarcie ugody skutkuje umorzeniem postępowania adhezyjnego;
– powód cywilny może cofnąć zgodę na ugodę aż do zakończenia postępowania.
Zaskarżenie apelacją jedynie rozstrzygnięcia co do powództwa cywilnego.
„W sytuacji procesowej jak w tej sprawie, gdy przedmiotem kasacji była tylko część wyroku dotycząca powództwa cywilnego, postępowanie karne zostało ostatecznie zakończone i w przyszłości nie będzie się toczyć. Wobec tego, z chwilą uchylenia zaskarżonych wyroków sądów obu instancji, wydanych w postępowaniu karnym, proces adhezyjny jest wykluczony, właśnie dlatego, że już nie toczy się postępowanie karne. Przepisy obowiązującego kodeksu postępowania karnego z 1997 r., podobnie jak przepisy poprzednio obowiązujących karnych ustaw procesowych, nie normują wyraźnie tego rodzaju sytuacji procesowej. Nie ma takich przepisów ani w rozdziale 7 k.p.k., ani w dziale IX k.p.k., ani też w rozdziale 55 k.p.k. Szczególne unormowanie dotyczące wznowienia postępowania ograniczonego wyłącznie do orzeczenia o roszczeniach majątkowych zawiera rozdział 56 k.p.k. – art. 543 k.p.k. Unormowanie to nie dotyczy jednak, co zresztą oczywiste, sytuacji, gdy sąd kasacyjny, uwzględniając kasację, uchyla tylko orzeczenie dotyczące powództwa cywilnego i w tym zakresie przekazuje sprawę właściwemu sądowi do ponownego rozpoznania. Uwagę trzeba zatem skupić na przepisach rozdziału 7 k.p.k., znajdując rozwiązanie na gruncie art. 70 k.p.k. Uznać bowiem należy, że w rozważanym tu zakresie nie ma unormowania w przepisach kodeksu postępowania karnego, a więc zgodnie z art. 70 k.p.k. stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym, a więc przepisy kodeksu postępowania cywilnego z 1964 r. Wobec tego, w wypadku gdy sąd w postępowaniu karnym, rozpatrując apelację albo kasację wniesioną tylko co do rozstrzygnięcia o powództwie cywilnym, dochodzi do wniosku, że w tym zakresie sprawa powinna być rozpoznana ponownie, to zgodnie z unormowaniem art. 16 albo 17 pkt 4 k.p.c. w zw. z art. 70 k.p.k., uchyla wydane w tym postępowaniu wyroki w zaskarżonej części, a więc co do powództwa cywilnego, i przekazuje sprawę do rozpoznania w postępowaniu cywilnym, właściwemu rzeczowo i miejscowo sądowi rejonowemu albo okręgowemu”. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2001 r. IV KKN 466/99.
