Art. 70 KPK. W kwestiach dotyczących powództwa cywilnego, a nie unormowanych przez przepisy niniejszego kodeksu, stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym.
|
W pierwszej kolejności do powództwa cywilnego w postępowaniu karnym mają zastosowanie przepisy KPK a w zakresie nienormowanym KPC. |
NIE będą miały zastosowania przepisy KPC o:
- wyroku wstępnym;
- nadaniu wyrokowi w części orzeczenia o powództwie cywilnym rygoru natychmiastowej wykonalności;
- interwencji głównej (art. 75 KPC), ubocznej (art. 76 KPC),
- przypozwaniu (art. 84 KPC),
- przekształcenia podmiotowe (art. 194 – 198 KPC)
- zaskarżeniu wyroku w trybie cywilnym.
► Instytucję odrzucenia pozwu z KPC (art. 199 KPC) w KPK zastąpiła instytucja odmowy przyjęcia powództwa cywilnego (art. 65 § 1 KPK).
► Nie można domagać się w drodze powództwa adhezyjnego ustalenia istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa (189 KPC).
► Wyłączone powództwo wzajemne oskarżonego (art. 204 KPC) z uwagi na art. 50 KPK.
Art. 50 KPK. (Zakaz łączenia roli oskarżyciela posiłkowego, powoda cywilna z rolą oskarżonego). W postępowaniu sądowym z uprawnień pokrzywdzonego określonych w art. 53 i 62 nie może korzystać osoba występująca w tej samej sprawie w charakterze oskarżonego, z wyjątkiem przewidzianym w art. 497 i 498 § 3.
Będą miały zastosowanie przepisy KPC o:
- warunkach formalnych pism procesowych (art. 126 KPC, art. 187 par. 1 KPC)
- o skutkach wniesienia powództwa (zawiśnięcie sporu)
- cofnięciu pozwu (art. 203 KPC) – powód może cofnąć pozew na warunkach określonych w art. 203 KPC.
-„Powód cywilny, który w toku rozprawy cofnął pozew, zachowuje prawa strony do czasu uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w przedmiocie powództwa cywilnego”. Uchwała Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 24 listopada 1999 r. I KZP 40/99.
