Kluczowa różnica sprowadza się do odpłatności klauzuli konkurencyjnej, bowiem w umowie o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy należy określić wysokość odszkodowania należnego byłemu pracownikowi (art. 101 (2) § 1 zdanie drugie KP). Jeśli w umowie o zakazie konkurencji kwestia odszkodowania nie została uregulowana, wówczas brak postanowienia w tym zakresie nie oznacza nieważności umowy, umowa pozostaje ważna, a pracownikowi przysługuje minimalne odszkodowanie w wysokości 25 % jego wcześniejszego wynagrodzenia zgodnie z art. 101 (2) § 3 KP – tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 2001 r. I PKN 742/00. Były pracodawca nie może jednostronnie uchylić się od zapłaty umówionego odszkodowania – tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 17 grudnia 2001 r. I PKN 742/00. Ponadto w przypadku ustania przyczyn uzasadniających istnienie zakazu konkurencji, przestaje obowiązywać jedynie zakaz konkurencji, a więc obowiązek powstrzymania się byłego pracownika od podjęcia działalności konkurencyjnej, natomiast na pracodawcy, mimo że zakaz już nie spełnia swojej funkcji, spoczywa nadal obowiązek zapłaty należnego odszkodowania. Ryzyko ponosi zatem pracodawca. „Odszkodowanie uzgodnione w umowie o zakazie konkurencji jest swoistym rodzajem „rekompensaty – ekwiwalentu”. Przysługuje niezależnie od tego, czy pracownik poniósł szkodę, czy podjął po ustaniu stosunku pracy zatrudnienie, czy ma dalsze możliwości zatrudnienia” – tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14.05.1998 r. I PKN 121/98.
Kancelaria Radców Prawnych R. Ptak i Wspólnicy
Kancelaria R. Ptak i Wspólnicy to dom zbudowany na mocnych fundamentach. Uważamy, że nasz sukces wynika z siły zgranego zespołu, który tworzą ludzie z pasją. Pozytywne relacje wewnętrzne przekładają się na kontakt z Klientami.
