Przpisy nie ustanawiają określonego czasu, jaki osoba musi spędzić w danym Państwie Członkowskim, tak aby uznać, że to właśnie w tym państwie znajduje się główny ośrodek jej podstawowej działalności (tak w sprawie Offcial Receiver v Eichler 2007 BPIR 1636). Przy czym kilkudniowy czy kilkutygodniowy pobyt w Anglii wydaje się być za krótki, aby uznać, że to właśnie w tym państwie znajduje się COMI dłużnika. Dłużnik może swobodnie zmieniać swoje COMI z jednego Państwa Członkowskiego do innego, brak jakiegokolwiek zakazu w tym zakresie (tak w sprawie Shierson v Vlieland – Boddy). Osoba może mieć tylko jedno COMI (tak w sprawie HHJ Howarth in Skjevesland v Geveran Trading Company Ltd [2003] BPIR 924). Dla ustalenia COMI dłużnika państwo, w którym przebywają/ mają siedziby jego wierzyciele, nie jest kluczowym czynnikiem (tak w sprawie Shierson v Vlieland – Boddy).
Z praktyki Sądu w Londynie (Central London County Court) wynika, że 6 – miesięczny pobyt w Anglii jest wystarczający dla uznania COMI dłużnika w Anglii, natomiast większość postępowań kończy się zawarciem porozumienia z syndykiem (Income Payments Agreement voluntary arranggement with the Official Receiver or trustee – section 310A of the Insolvency Act 1986).
