Jeśli pracownik zawarł umowę o pracę na czas określony, ale w umowie została przewidziana możliwość jej rozwiązania za 2 – tygodniowym okresem wypowiedzenia, pracownik może rozwiązać tę umowę o pracę, wypowiadając ja (art. 33 Kodeksu pracy). Co w sytuacji, gdy w umowie o pracę na czas określony nie został przewidziany okres wypowiedzenia?
Taką umowę o pracę na czas określony, w której nie została przewidziana możliwość rozwiązania za 2 – tygodniowym okresem wypowiedzenia, pracownik może rozwiązać z przyczyn określonych art. 55 Kodeksu pracy.
Art. 55 Kodeksu pracy. § 1. Pracownik może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, jeżeli zostanie wydane orzeczenie lekarskie stwierdzające szkodliwy wpływ wykonywanej pracy na zdrowie pracownika, a pracodawca nie przeniesie go w terminie wskazanym w orzeczeniu lekarskim do innej pracy, odpowiedniej ze względu na stan jego zdrowia i kwalifikacje zawodowe.
§ 11. Pracownik może rozwiązać umowę o pracę w trybie określonym w § 1 także wtedy, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a jeżeli umowa o pracę została zawarta na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy – w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni.
§ 2. Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie, z podaniem przyczyny uzasadniającej rozwiązanie umowy. Przepis art. 52 § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 3. Rozwiązanie umowy o pracę z przyczyn określonych w § 1 i 11 pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa wiążą z rozwiązaniem umowy przez pracodawcę za wypowiedzeniem.
Termin rozwiązania umowy o pracę na czas określony w trybie art. 55 Kodeksu pracy.
Art. 52 § 2. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.
Tak również Sąd Najwyższy:
- Uchwała Sądu Najwyższego – Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych 14 lutego 2012 r. III PZP 5/11
„Skoro to oświadczenie pracownika, nazwane wypowiedzeniem umowy, nie jest wypowiedzeniem, o którym mowa w art. 33 KP, jednocześnie wynika z niego wyraźny zamiar rozwiązania stosunku pracy, to powstaje kwestia jego kwalifikacji prawnej. W tym zakresie należy odwołać się do poglądów wyrażonych w powołanej uchwale III PZP 6/11. Sąd Najwyższy przyjął w niej, że takie wypowiedzenie – złożone przez pracodawcę – powinno być kwalifikowane w ramach przewidzianych w Kodeksie pracy dozwolonych sposobów rozwiązania stosunku pracy. Wyłączenie możliwości traktowania takiego oświadczenia pracownika jako wypowiedzenia umowy prowadzi do wniosku, że – respektując jego zamiar rozwiązania stosunku pracy – należy je uważać za rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia (art. 55 KP). Jednym ze skutków takiej kwalifikacji oświadczenia pracownika powinno być wpisanie do świadectwa pracy, że stosunek pracy ustał wskutek rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracownika.
W przypadku „wypowiedzenia” przez pracownika umowy nieprzewidującej możliwości jej wypowiadania, jego działanie z reguły jest sprzeczne z prawem i może go spotkać stosowna sankcja odszkodowawcza (art. 611 KP). Trzeba jednak zwrócić uwagę, że tego rodzaju „wypowiedzenie” może nie pociągać za sobą negatywnych dla pracownika skutków, jeżeli zachodziły przesłanki rozwiązania przez niego umowy o pracę bez wypowiedzenia (art. 55 KP)”.
W razie nieprawidłowego naruszenia rozwiązania terminowej umowy o pracę w trybie art. 55 Kodeksu pracy, może znależć zastosowanie art. 61 (1) Kodeksu pracy, stanowiacy:
Art. 61 (1) Kodeksu pracy. W razie nieuzasadnionego rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 § 11, pracodawcy przysługuje roszczenie o odszkodowanie. O odszkodowaniu orzeka sąd pracy.
Art. 61 (2) Kodeksu pracy. § 1. Odszkodowanie, o którym mowa w art. 61(1), przysługuje w wysokości wynagrodzenia pracownika za okres wypowiedzenia, a w przypadku rozwiązania umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy – w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni.
§ 2. W razie orzeczenia przez sąd pracy o odszkodowaniu, przepisu art. 55 § 3 nie stosuje się.
