Zgodnie z art. 101 (1) KP były pracownik:
- nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy
- nie może świadczyć pracy w ramach stosunku pracy na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność
Klauzula konkurencyjna ma na celu wyeliminowanie zachowań pracownika, które mogą okazać się katastrofalne dla byłego pracodawcy, w sytuacji gdy pracownik, który posiada istotne informacje dla niego, wykorzysta te wiadomości dla rozwoju własnego przedsiębiorstwa, podejmując konkurencyjną działalność gospodarczą lub na pożytek innego przedsiębiorcy. Takie działania nie stanowią katalogu zamkniętego, ponieważ rożne zachowania mogą okazać się szkodliwe, przykładowo za takie można uznać wykonywanie doradztwa na rzecz podmiotu konkurencyjnego, występowanie w charakterze agenta, pełnomocnika, prokurenta podmiotu konkurencyjnego. Umowa o zakazie konkurencji powinna być zawarta jedynie z tym pracownikiem, który ma dostęp do szczególnie ważnych informacji. Zakres klauzuli konkurencyjnej musi zostać skonkretyzowany, tak aby były pracownik nie pozostawał w niepewności, co do obowiązków, jakie na nim spoczywają. „Stopień konkretyzacji zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy (art. 101 (2) KP) może być różny w zależności od tego, jakie stanowisko pracy zajmował były pracownik w okresie zatrudnienia u byłego pracodawcy i jaki w związku z tym miał dostęp do szczególnie ważnych informacji. Dla oceny, czy zakres przedmiotowy zakazu konkurencji został wystarczająco sprecyzowany, może mieć znaczenie okoliczność, czy sposób określenia zakresu tego zakazu umożliwiał byłemu pracownikowi ustalenie – bez nadmiernego wysiłku i w oparciu o dostępne mu dane – zakresu obowiązków nałożonych na niego klauzulą konkurencyjną” – tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 grudnia 2008 r. I PK 97/08.
